Υπάρχουν αρκετά θέματα στο χώρο μας που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης. Κι οποιαδήποτε προσπάθεια ιεράρχησής τους είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό, γιατί όλα τα θέματα έχουν τη σημασία τους. Μεγάλη ή μικρή, δεν παύουν να απασχολούν αρκετό κόσμο. Εκείνο το θέμα που για πολλούς θεωρείται μικρής σημασίας, φτάνει για να ταλαιπωρεί σε μεγάλο βαθμό ορισμένους άλλους και το αντίθετο. Κι αν μάλιστα πρόκειται για θέμα από αυτά που λέμε πως είναι της «καθημερινότητας», τότε κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το απαξιώνει ή να κάνει πώς δεν το βλέπει. Τέλος πάντων, το θέμα που θα μας απασχολήσει σήμερα είναι αυτό των ληστειών των Πρακτορείων. Όχι καθαρά αυτό καθ’ αυτό, αλλά κυρίως οι συνέπειες των ληστειών των Πρακτορείων και των ανθρώπων τους, ακόμη κι όταν αυτές οι ληστείες στην καλύτερη περίπτωση, προκαλούν μόνο υλικές ζημιές, ένα άλφα ας πούμε οικονομικό ποσό και δεν έχουν ακόμη μεγαλύτερες και πιο δυσάρεστες καταστάσεις. Αλλά όπως θα δούμε παρακάτω, ακόμη κι όταν η ζημιά περιορίζεται ακόμη και σε ένα μικρό χρηματικό ποσό, πώς γίνεται και μπορεί αυτή η ληστεία να έχει άμεσες συνέπειες στο Πρακτορεία, να μπλέξει τον Πράκτορα σε ένα κυκεώνα προβλημάτων που μπορούν να τον οδηγήσουν ακόμη και στο κλείσιμο του μαγαζιού του.Μακριά από εμάς λοιπόν, όπως εύχονται οι περισσότεροι που δεν τους έχει τύχει, αλλά θυμούνται το πρόβλημα μόνο όταν βρίσκεται μπροστά τους, ας υποθέσουμε πως γίνεται μία ληστεία σε κάποιο Πρακτορείο κι οι ληστές αποσπούν από τον Πράκτορα ένα άλφα χρηματικό ποσό. Μοιραία ο Πράκτορας, αν γλυτώσει από την… επιδρομή των κακοποιών, βρίσκεται στη συνέχεια σε αδυναμία αποπληρωμής του εκκαθαριστικού και των οικονομικών υποχρεώσεών του προς την ΟΠΑΠ. Κι ενώ λοιπόν έχει περάσει όλη την τρομάρα της ληστείας, έχει δει τη ζωή του να κρέμεται για λίγα λεπτά από κάποιον άλλο και συγκεκριμένα από το ληστή ή τους ληστές, θα πρέπει να ξεπεράσει και τα ψυχικά τραύματα που μοιραία του έχει προκαλέσει αυτή η «εμπειρία», έχει στη συνέχεια να αντιμετωπίσει και το βραχνά της εξόφλησης του εκκαθαριστικού.
Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που ο Πράκτορας δεν έχει να καταθέσει το ποσό που οφείλει να καταθέσει στον ΟΠΑΠ, αφού όπως είπαμε τα χρήματα που προορίζονταν γι’ αυτό το σκοπό του τα πήραν οι ληστές; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να έρθει σε διακανονισμό με τον ΟΠΑΠ, να πληρώσει δηλαδή σε δόσεις το ποσό που όφειλε να δώσει στην εταιρία. Κι εδώ αρχίζει μία άλλη σειρά προβλημάτων, καθώς ως γνωστόν, το ένα πρόβλημα φέρνει το άλλο.
Διακανονισμός δεν σημαίνει άτοκες δόσεις. Σημαίνει δόσεις με τόκο, ενώ διακανονισμός σημαίνει και μείωση του πλαφόν. Με λίγα λόγια «και κερατάς και δαρμένος» που λέει κι ο λαός μας, όποιος έχει τη μεγάλη ατυχία να αντιμετωπίσει μία ληστεία. Και καλείται ο Πράκτορας που πέφτει θύμα ληστείας, να βρίσκεται μπροστά σε ένα βουνό προβλημάτων, από τη μία στιγμή στην άλλη. Αφού καταφέρει να τη βγάλει «καθαρή» από τη στιγμή που θα βρεθεί μπροστά στους ληστές, έχει στη συνέχεια να αντιμετωπίσει τα ψυχικά τραύματα που λέγαμε πιο πάνω και φυσικά, τους διακανονισμούς, τους τόκους, τη μείωση του πλαφόν και πάει λέγοντας.
Δεν αμφισβητεί κανείς το γεγονός πως η ΟΠΑΠ είναι εταιρία και θέλει τα χρήματά της. Και πως κάνει και τη «διευκόλυνση» του διακανονισμού. Παράπονα έχουν ακουστεί στο παρελθόν πως δεν έχει σταθεί στους πληγέντες από τις ληστείες τουλάχιστον ηθικά. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Θα μπορούσε τουλάχιστον τους διακανονισμούς που κάνει, να μην τους κάνει με τόκους, να τους κάνει άτοκα. Γιατί; Για πολλά και διάφορα πράγματα. Γιατί τα χρήματα που σε κάθε περίπτωση κλέπτονται, δεν είναι μόνο του Πράκτορα είναι και της εταιρίας. Ο Πράκτορας έχει την ευθύνη της παράδοσης αυτών των χρημάτων στην εταιρία, αλλά σε καμία εταιρία η τράπεζα, δεν καλείται ο… μεταφορέας χρημάτων, να επιστρέψει αυτό το ποσό στην εταιρία ή στην τράπεζα, σε περίπτωση που αυτά τα χρήματα κλαπούν. Εδώ όμως δεν συζητάμε το να μην πληρωθούν στον ΟΠΑΠ αυτά τα ποσά. Συζητάμε στον αν μπορεί ο ΟΠΑΠ να κάνει τουλάχιστον κάποιες καλύτερες διευκολύνσεις στους Πράκτορες που πέφτουν θύματα ληστειών, έτσι ώστε αυτοί οι Πράκτορες να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και να μη βρίσκονται από τη μία στιγμή στην άλλη, εκεί που είχαν μία νοικοκυρεμένη επιχείρηση, στο να χρωστούν ένα ποσό που βάζει στη συνέχεια σε άμεσο κίνδυνο τη συνέχιση της λειτουργίας του καταστήματός τους. Τόσο σπουδαίο είναι αυτό το πρόβλημα που δεν μπορεί να λυθεί;
Σε ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΕΣ, από την Αστυνομία λοιπόν ή από οποιαδήποτε αρμόδια δημόσια αρχή, ληστείες που δεν υπάρχει αμφισβήτηση πως έχουν συμβεί, έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος να σκαρώσει μία ληστεία για να προχωρήσει σε άτοκο διακανονισμό, θα πρέπει ο ΟΠΑΠ να σκέφτεται περισσότερο τους «συνεργάτες» του, αυτούς που αναγκάζονται να εργάζονται τουλάχιστον δώδεκα ώρες την ημέρα για να μαζεύουν τα χρήματα του εκκαθαριστικού και να προχωρήσει σε ένα απλό πράγμα που μου έρχεται αυτή την ώρα στο μυαλό. Τουλάχιστον να μη ζητάει τους τόκους από τους Πράκτορες που δεν μπορούν να πληρώσουν λόγω ληστείας. Τόσο δύσκολο είναι; Αυτό είναι το πιο απλό. Για τα άλλα, ασφάλιση εισπράξεων κτλ τα έχουμε πει χίλιες δύο φορές κι εγώ αναρωτιέμαι πως αφού αυτό το πρόβλημα υπάρχει κι είναι γνωστό σε όλους, το πώς δεν έχει γίνει κάτι, έτσι ώστε αν κάποιος πέσει θύμα ληστείας, τουλάχιστον να έχει να αντιμετωπίσει, αν γλυτώσει από αυτή τη ληστεία, μόνο τη ψυχική οδύνη κι όχι και την απειλή να μπλέξει σε χίλια δύο άλλα προβλήματα που μπορούν να τον οδηγήσουν ακόμη και στο άμεσο κλείσιμο του μαγαζιού του. Τόσο δύσκολο είναι; Πιστεύω πως η ΟΠΑΠ μέσα στα μουντιάλ, στα live, στα σκρατς και στο βομβαρδισμό των διαφιμήσεων για το ιντερνετικό στοίχημα, να βρει τον καιρό να σκεφτεί αυτούς που του φέρνουν ζεστό χρήμα στα ταμεία του και να δώσει λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Τόσο δύσκολο είναι;
Σας άρεσε αυτό που διαβάσατε στο blog μου ? Δώστε την απάντηση σας παρακάτω